de dierentuin

ik werd uitgenodigd om een dagje naar de dierentuin te gaan. ik was benieuwd. in de film 'for love or country' over de ontsnapping van CUBA door de trompettist Arturo Sandoval, werd door een taxi chauffeur een grapje gemaakt over de dierentuinen in CUBA. het ging als volgt: In de dieren tuinen stonden bordjes 'verboden de dieren eten te geven' maar de regering had de bordjes vervangen voor andere bordjes met de tekst: 'verboden de dieren op te eten'. tijdens het kijken naar de film ontging mij de clou, maar nu na mijn ervaring op Cuba en na het boek 'CUBA na Castro' begrijp ik wat er werd bedoeld. er is een periode geweest dat de mensen zoveel honger hadden dat ze de dieren in de dierentuin vingen om op te eten. de hokken van de zebra's zijn dan ook zo gemaakt dat mensen er niet in kunnen komen om de dieren te slachten.

Bij aankomst in de dierentuin deden we eerst een rondrit door het open veld waar de giraffen, olifanten, zebra's, struisvogels, nijlpaarden, afrikaanse koeien en andere wilde dieren rondlopen. we deden een safari met een bus en we moesten vooraf kaartjes kopen, ik mocht natuurlijk weer 25x zoveel betalen als de anderen, geen probleem. in de bus was een meisje die de kaartjes vroeg. 'waarvoor is dat?', vroeg ik verbaasd. 'ik ben jullie gids', zei ze. nou was er niet veel te vertellen, maar het was wel gezellig. haar vriendin had verkering met de chauffeur en hij had discomuziek opgezet.

Daarna gingen we zelf naar de dierenhokken en daar lagen de dieren in de hitte of ze liepen wat heen en weer. Te weinig beweging, te warm en te weinig water. ik dacht bij mezelf deze beesten hadden beter thuis kunnen blijven. omdat we er toch waren heb ik maar wat fotos gemaakt tot we het wel gezien hadden en een bordje spagetti gingen eten en toen snel naar buiten, waar géén vogeltjes fluiten, ook dáárvoor is het te warm.

provincie Piñar del Rio

ten westen van Havana ligt de provincie Piñar del Rio. daar ligt ook de touristische plaats Viñales die bekend is om de typisch gevormde bergen van kalksteen. er zijn dan ook grotten in die bergen met prachtige architectuur van stalagmieten en stalagtieten. Viñales is ook bekend om de prachtige natuur en de teelt van tabaksbladeren. er gaan daarom veel touristen naar deze provincie. de familie waar ik verbleef was er nooit geweest en ook de broeder die de taxi bestuurde kende deze provincie niet. we gingen om 8uur smorgens weg en waren om 11uur bij Viñales en hebben daar wat rondgekeken en zijn toen door het dorp naar het noorden gereden richting Santa Lucia. een oudere vrouw zei dat deze weg slecht was en dat hebben we geweten. GA NOOIT via deze weg naar Santa Lucia, of je moet een een 4wiel drive hebben.

Santa Lucia is niet de moeite waard om naar toe te gaan. recht boven Viñales ligt een betere badplaats: Puerto Esperanza, die we eigenlijk hadden moeten gaan bezoeken. op de terugweg van Santa Lucia kwamen we door een plaatsje: Pons, waar we gingen eten in een paladar. deze is echt de moeite waard en niet duur: 5 personen was 15CUC inkl drinken.

Daarna gingen we terug naar Havana en sloegen af naar las Terrazas waar de woningen tegen de heuvel aan gebouwd zijn en er ook netjes uitzien. ik weet niet waar de mensen hier hun geld mee verdienen maar het was er relaxt, schoon en leuk om te zien. het is niet al te ver van Havana en kun je makkelijk bezoeken. om 9uur waren we weer thuis, een ervaring rijker en een vuistvol Dollars armer.

park Lenin

een pretpark in het zuiden van de stad. we zouden naar Expo Cuba gaan maar toen wij langs de weg stonden kwamen er geen bussen meer. daarom werd het park Lenin, entree 1peso voor de cubanen, 1CUC voor mij (25x zo veel)

toen we aankwamen gingen we eerst eten en daarna spelletjes doen: zaklopen, touwtje springen en baseball, wat moet je als er geen geld is? om 4uur wilden de kinderen in de atracties en moesten er nog snel met mijn cuc's nog wat bonnetjes worden gekocht. om 5uur gingen deze atracties echter alweer dicht, wist ik ook niet. ze hadden maar tijd voor 1 apparaat, een draaimolen zoals je in Nederland op de kermis ziet staan. we hadden bonnen over.

de Malecon

de boulevard van Havana langs de noordkust van de stad met uitzicht op de straat van Miami, de Atlantische Oceaan. niet te zien maar niet ver weg ligt Miami, de VS, de droom van vele Habaneros. maar ze kunnen ook de amerikaanse tv bekijken en zien dat ook daar niet alles koek en ei is. sommigen die naar de VS zijn gegaan met een vlot, een boot, een vliegtuig komen soms weer terug om thuis te zijn, op hun eigen eiland, hun geboorteland.

de Malecon is het mooiste van heel Cuba, van heel Havana en daarom zijn er altijd mensen om rond te lopen en uit te waaien. kijk zelf maar.

Habana Vieja

vervoer in Habana

met een taxi ging ik voor 20CUC naar mijn adres, ik werd opgehaald door mijn gastheer.

in de stad kun je voor 1 peso (nacional) met de bus mee en voor 10 pesos met de taxi een vast parkoer afleggen, wil je verder komt er 10pesos bij.

er rijden in de stad van die dubbele bussen, de habaneros zeggen: cameel (2 bulten)

er rijden ook nederlandse bussen van NZH, die heel goed bevallen maar niet voor het gewone passagiers vervoer gebruikt worden. de bussen rijden vaste routes P1 P2 enz en hebben een routekaart. de bussen rijden zeer onregelmatig, zijn vaak bomvol: krijg je een arm om je heen om de stang vast te pakken: 'me encanta la guagua' zei ik tegen een vriend (broeder) en hij moest glimlachen. mensen zeggen niet veel, niets eigenlijk, zijn lijkt wel bang voor problemen. ze begrijpen natuurlijk best dat ik een buitenlander ben.

Eigenlijk had de gastfamilie liever niet dat ik alleen met de bus de stad in ging. maar ze gaan zelf ook alleen en ik ben geen 16meer, dus hup op de bus die eigenlijk alleen voor Cubanen is bedoeld en de stad in. toen ik terug naar Nederland ging noemden ze me een Habanero, een bewoner van de stad Havana, kijk dat was dus de bedoeling.

in de stad heb je ook fiets taxies om als toerist de stad te verkennen, of met een eitje kun je ook ver komen. deze bromfietstaxies rekenen per kilometer, maar de teller doet het niet, dus moet je van te voren een duidelijke afspraak maken.

de trein heb ik niet geprobeerd en ook de stadcitytourbus heb ik voor de echte toerist laten staan. geef mij maar een dubbelebeenauto: ofwel te voet.

de eerste week

ik ben goed aangekomen en de familie stond me op te wachte. ik mocht zonder problemen naar buiten en met een auto naar het huis van de familie. nu ben ik voor de eerste x naar een hotel gegaan ( HABANA Libre) om internet te gebruiken. ik heb mijn verhaaleen sticky maar de computer kan het niet vinden, jammer. alles heel traag en 10CUC per uur.

dinsdagmorgen naar de moeder van Rosita, savonds hadden we vergadering,

woensdag in de buurt wat bekijken

donderdag was ik ziek, verkouden, koorts en zo

vrijdag een stuk beter en weer wat in de buurt van de straat 10 de Octubre rondkijken

zaterdagochtend had mijn gastheer een openbare lezing in een buurgemeente en smiddags en s'vonds de stad in naar Habana Vieja

zondagochtend velddienst en smiddags naar Habana Vedado

nog een paar dagen

druk druk druk

koffer en rugzak inpakken. dan nog de velddienst: deze maand in de hulp=50uur. dan nog administratieve zaken regelen en dingen kopen die mensen daar kunnen gebruiken. dan hebben we dit weekend nog een kringvergadering in Swifterbant. en ja daarna kan ik weg.

het reisburo belde dat ik een half uur later vertrek en een half uur eerder aankom en ik dus een nieuw e ticket moest komen halen. rara hoe kan dat? betere kerozine, vóór de wind?